می‏نویسم، پاک می‏کنم، جور دیگر می‏نویسم ....

در درون من، در تصوّری که از خودم دارم، شکافی هست میانِ منِ موقّر، با تشخّص، با گام‏های آرام، منِ حسّاس، با احساس، فهمیده، همدل و راحت، منِ سخت‏کوش، مستقل و عاشق زندگی با منِ سطحی و پرحرف، بی‏وقار و ابله، ناتوان در بیان احساسات، منِ عجول در داوری، بی‏هدف، منِ افسرده و بی‏خیال.

برای ما که از حاشیه‏ایم، رنج این شکاف دائمی است. انگار که همیشه در راه باشی، نه از جایی که می‏آیی و هستی راضی هستی، نه انگار به آنجا که می‏خواهی می‏رسی.