قبلترها گاهی بی سر و صدا در مهمانی یا اتوبوس یا کلاس درس، صدای همه را موقع بحث ضبط میکردم. بعد مینشستم گوش میکردم. در شیوههای استدلال و مغالطه دقت میکردم. میخندیدم. آفرین میگفتم. از روی شیوه صحبت کردن آدمها، شخصیتشان را بسط می دادم. تمرین خوبی بود برای گوش کردن و حتی صحبت کردن.
مدتهاست این کار فراموشم شده، به این دلیل ساده که خودم زیاد حرف میزنم.