کوچه آلفرد

قبل­ترها گاهی بی سر و صدا در مهمانی یا اتوبوس یا کلاس درس، صدای همه را موقع بحث ضبط می­کردم. بعد می­نشستم گوش می­کردم. در شیوه­های استدلال و مغالطه دقت می­کردم. می­خندیدم. آفرین می­گفتم. از روی شیوه صحبت کردن آدم­ها، شخصیت­شان را بسط می دادم. تمرین خوبی بود برای گوش کردن و حتی صحبت کردن.
مدت­هاست این کار فراموشم شده، به این دلیل ساده که خودم زیاد حرف می­زنم.